5-انتگرال کانتور
مثال 2 - توزیع کوشی [ ویرایش ]
انتگرال
(که در نظریه احتمال به عنوان مضرب مقیاسی از تابع مشخصه توزیع کوشی به وجود می آید ) در برابر تکنیک های حساب ابتدایی مقاومت می کند . ما آن را با بیان آن به عنوان حدی از انتگرال های کانتور در امتداد خط C که در امتداد خط حقیقی از - a به a و سپس در خلاف جهت عقربه های ساعت در امتداد یک نیم دایره با مرکز 0 از a به - a می رود، ارزیابی می کنیم . a را بزرگتر از 1 در نظر بگیرید، به طوری که واحد خیالی i در داخل منحنی محصور شود. انتگرال کانتور است
از آنجایی که e itz یک تابع کامل است ( در هیچ نقطه ای از صفحه مختلط هیچ تکینگی ندارد)، این تابع فقط در جایی تکینگی دارد که مخرج z 2 + 1 صفر باشد. از آنجایی که z 2 + 1 = ( z + i ) ( z − i ) , این فقط در جایی اتفاق می افتد که z = i یا z = − i . تنها یکی از آن نقاط در منطقه ای است که توسط این کانتور محدود شده است. باقیمانده f ( z ) در z _ _= من هستم
پس با توجه به قضیه باقی مانده ، داریم
کانتور C ممکن است به یک قسمت "مستقیم" و یک قوس منحنی تقسیم شود، به طوری که
و بنابراین
با توجه به لم جردن ، اگر t > 0 باشد
بنابراین، اگر t > 0 باشد
یک آرگومان مشابه با کمانی که به جای i به دور - i می پیچد، نشان می دهد که اگر t < 0 باشد
و در نهایت این را داریم:
(اگر t = 0 باشد، انتگرال بلافاصله به روشهای محاسباتی با ارزش حقیقی میرسد و مقدار آن π است .)
مثال 3a - انتگرال های مثلثاتی، روش کلی [ ویرایش ]
روش فوق ممکن است برای تمام انتگرال های نوع اعمال شود
که در آن P و Q چند جمله ای هستند، یعنی یک تابع گویا در شرایط مثلثاتی در حال انتگرال است. توجه داشته باشید که مرزهای انتگرال ممکن است مانند مثال قبلی π و - π یا هر جفت نقطه پایانی دیگری با فاصله 2 π باشند.
ترفند این است که از جایگزینی z = e it استفاده کنید که در آن dz = یعنی آن dt و از این رو
این جایگزینی بازه [0, 2π] را به دایره واحد ترسیم می کند. علاوه بر این،
و
به طوری که یک تابع منطقی f ( z ) در z از جایگزینی حاصل می شود و انتگرال تبدیل می شود
که به نوبه خود با جمع کردن باقیمانده های f ( z ) محاسبه می شود.1/izداخل دایره واحد
تصویر سمت راست این موضوع را نشان می دهد
که اکنون محاسبه می کنیم. اولین قدم تشخیص آن است
جایگزینی نتیجه می دهد
قطب های این تابع در
1 ± √ 2
و
−1 ± √ 2
هستند. از این میان،
1 + √ 2
و
−1 − √ 2
خارج از دایره واحد (به رنگ قرمز نشان داده شده است، نه به مقیاس)، در حالی که
1 − √ 2
و
−1 + √ 2
در داخل دایره واحد هستند (به رنگ آبی نشان داده شده است). باقی مانده های مربوطه هر دو برابر با - هستند
i √ 2/16،
به طوری که مقدار انتگرال است