مثلث بندی سطحی

خالص از مثلث است، که به سطح داده شده تا حدی یا کاملا پوشش می دهد، و یا
روش تولید نقاط و مثلث چنین خالص از مثلث.

فهرست

رویکردها [ ویرایش ]

این مقاله به تشریح تولید یک شبکه مثلثی می پردازد. در ادبیات مشارکت هایی وجود دارد که با بهینه سازی یک شبکه معین سروکار دارد.

مثلث های سطحی برای

تجسم سطوح و
استفاده از روش المان محدود .

مثلث بندی سطحی که به صورت پارامتریک تعریف شده است به سادگی با مثلث بندی ناحیه تعریف به دست می آید (شکل دوم را ببینید که زین میمون را به تصویر می کشد ). با این حال، مثلث ها ممکن است در شکل و امتداد در فضای جسم متفاوت باشند، که یک اشکال بالقوه ایجاد می کند. این را می توان از طریق روش های تطبیقی که عرض پله را در حین مثلث سازی ناحیه پارامتر در نظر می گیرند، به حداقل رساند.

مثلث کردن یک سطح ضمنی (تعریف شده توسط یک یا چند معادله) دشوارتر است. اساسا دو روش وجود دارد.

یکی از روش‌ها، ناحیه سه‌بعدی مورد نظر را به مکعب‌ها تقسیم می‌کند و تقاطع‌های سطح را با لبه‌های مکعب‌ها تعیین می‌کند تا چند ضلعی روی سطح به دست آید، که پس از آن باید مثلثی شوند ( روش مکعب برش ). [1] [2] هزینه برای مدیریت داده ها بسیار زیاد است.
مفهوم دوم و ساده تر، روش راهپیمایی است . [3] [4] [5] مثلث بندی با یک شش ضلعی مثلثی در نقطه شروع شروع می شود. سپس این شش ضلعی توسط مثلث های جدید احاطه می شود، طبق قوانین داده شده، تا زمانی که سطح مورد نظر مثلثی شود. اگر سطح از چندین جزء تشکیل شده باشد، الگوریتم باید چندین بار با استفاده از نقاط شروع مناسب شروع شود.

الگوریتم مکعب برش، در همان زمان، تمام اجزای سطح را در داخل مکعب شروع اطراف بسته به پارامترهای حد تجویز شده تعیین می کند. مزیت روش راهپیمایی امکان تعیین مرزها است (تصویر را ببینید).

Polygonizing یک سطح وسیله ای برای تولید یک مش چند ضلعی .

مثلث بندی یک سطح را نباید با مثلث بندی مجموعه ای از نقاط صفحه تعیین شده مجزا اشتباه گرفت . رجوع به مثلث سازی دلونه شود .